White and Wonderful

De eerste dag van het seizoen is de allermooiste.  Vrijdagavond begon de wintervreugd in Duino, toen het gehele college na de Open Mic (muziek avond) zich in een fanatiek sneeuwballengevecht stortte. Voor de meeste leerlingen was dit de eerste keer dat ze sneeuw zien en beleven  en ik heb me volledig mee laten slepen in hun schok en enthousiasme. We hebben uren buiten gestaan, niks anders gedaan dan lachen, verdwaasd rondlopen, sneeuwballen gooien, vallen en glijden door de sneeuw, en rondrennen van geluk. Het mooie Rilke pad, dat naast mijn residence start, veranderde in Narnia. Uren heb ik daar met mijn vriendinnen rond gelopen, overvallen bij de schoonheid, belevend hoe de nacht niet donker wordt en pratend over de First Term, onze reis naar huis en de Second Term in opkomst.

Ik had me geen mooier einde van het eerste gedeelte kunnen bedenken: dit was een prachtig laatste weekend.
… maar ik ben wel een beetje ziek geworden na al dat buiten zijn……….





Donderdag aanstaande, op 13 december, kom ik naar huis. Ik kijk er naar uit om even rust te hebben, uit de community te zijn, in mn eigen bed te slapen, met mn moeder op de bank te zitten (en om überhaupt op een bank te zitten), kerstmis te vieren,  door Amsterdam te lopen, spontaan langs te fietsen bij mn vrienden, om bezig te zijn met de oude dagelijkse dingen, om heerlijk thuis te zijn, en… om weer terug te komen op het college, over een aantal weken.

Terugkijkend op de First Term, vind ik dat het heel goed gegaan is. Ik heb veel beleefd en geleerd, gelachen, en oplossingen gevonden voor dingen die tegen vallen.
Dit is wat Dominique schreef over zijn eerste maanden op het college:
“As surreal as it is to me, thinking that I’m actually in a UWC, I always felt like this world would be where I belong. Now that I am here, I still feel the same way. The UWC ideals are very similar to my own. Most of all, I want to expand my knowledge and understanding about other cultures. Beyond that, I hope to gain realization of the underlying similarities and differences amongst our very many backgrounds. Being here, I am exposed to many opportunities that I wouldn’t face back home. I hope to dive into new experiences , be it through the IB programme,  physical activities, creative activities, social service or even through day-to-day life. By challenging myself and putting myself out there, I learn and explore many new things.
I think one of the biggest aspects of life is the social aspect: human beings, after all, are social beings. Within my short time here I have already made such good friends, and I know that many of them will be friends that I make for life. Having said this, I hope to not  only learn about other cultures, but also to contribute some of mine in the UWC’s melt pot of cultures.
As cliché as it sounds, world peace has always been one of my ultimate interests. I know that things at UWC are not perfect, but in that sense I feel like this is the perfect platform to begin working towards world peace. UWC is like a small-scale world, filled with many beliefs and ideals, of which are many contradicting. I hope to use my time given here to learn something good, something valuable, that I can take home with me and that I can take into the world”
Dominique Teoh, Maleysia, UWC AD  ’12 – ’14

Veel liefs en waarschijnlijk tot snel,
want dit is de laatste blog voordat ik jullie zelf mn avonturen kan komen vertellen,

Hester

The Family!